แล้วสอนว่าอย่าไว้ใจมนุษย์
มันแสนสุดลึกล้ำเหนือกำหนด
วรรคทองของ สุนทรภู่ เป็นสิ่งแรกที่แวบเข้ามาในหัว หลังสะระตะเกี่ยวกับหนังไปพักใหญ่ๆ เพราะแม้ว่าไฮไลต์ของเรื่องจะเป็นการที่หุ่นยนต์ “เพื่อนเคียงข้าง” หรือ “หุ่นยนต์คู่รัก” จะจับพลัดจับผลูกลายเป็นฆาตกรโดยไม่ตั้งใจ แต่ใครล่ะจะพล็อตเรื่องแบบนี้ได้ ถ้าไม่ใช่มนุษย์!
เอาล่ะ เราผ่านหนังไซไฟที่มีเนื้อหาเกี่ยวกับหุ่นยนต์มาหลายต่อหลายเรื่อง ทั้งหุ่นยนต์ที่ถูกคิดค้นเพื่อแทนที่มนุษย์ ให้เป็นนักฆ่า เป็นคนใช้ เป็นแม่บ้าน เป็นผู้ช่วย เป็นสารพัดหน้าที่เท่าที่มนุษย์จะคิดค้นได้ แต่เรื่องนี้ เราจะได้เห็นหุ่นยนต์คู่รัก ที่จะไม่ได้ทำหน้าที่แค่ “คู่รัก” แต่ถูกหลอกให้ทำอย่างอื่นด้วย
จะว่าไปมันก็เหมือนพล็อตหนังหรือละครสักเรื่องที่ตัวเอกถูกคนที่รักล่อลวงให้กระทำความผิด แต่เรื่องนี้เซอร์ไพรส์เรา ด้วยทั้งหนัาหนังและเนื้อเรื่องจริงๆ แทบไม่มีอะไรที่เข้ากัน แม้จะมีสงสัย ตะขิดตะขวงใจตอนดูช่วงแรกๆ บ้าง ตามประสาพวกดูแล้วคิดมาก แต่ต้องขอชื่นชมทีมสร้างจากใจจริงว่าหลอกเรา (คนที่ไม่ทำการบ้าน หรือดูตัวอย่างก่อนดู) ได้อยู่หมัด!
...
ครั้นดูจบแล้วก็นึกสงสัยว่า Companion คือหนังแนวไหนกันแน่ เพราะมีทั้งเรื่องรักดราม่า ตัวละครไซไฟ พล็อตหนังแบบทริลเลอร์ แถมยังมีฉากขำๆ ที่ให้กลิ่นอายของคอมมาดี้อีกต่างหาก
อย่างไรก็ดี เราคิดว่าหนังเป็นทริลเลอร์ไซไฟ แต่ส่วนตัวคิดว่าน่าจะโดดเด่นด้วยองค์ประกอบแบบทริลเลอร์มากกว่า เพราะตลอดทั้งเรื่องเราแทบคาดเดาไม่ได้ว่าตัวละคร ทั้งที่เป็นหุ่นยนต์ และมนุษย์จะมีพฤติกรรม หรือรีแอคแบบไหน
Companion เปิดเรื่องด้วยฉากตกหลุมรักหวานแหววของ จอช (แจ็ค เควด) และไอริส (โซฟี แดคเชอร์) ที่ทำให้เราเอะใจนิดหน่อย เพราะมันออกจะ “ไม่ธรรมชาติ” เลยเดาเล่นๆ ว่าเรื่องมันอาจจะน้ำเน่า แต่โผก็พลิก เพราะหลังฉากตกหลุมรักน้ำเน่า ตามด้วยฉากทั้งคู่เข้าร่วมปาร์ตี้ในบ้านพักตากอากาศสุดหรู เรื่องราวก็ตาลปัตร เมื่อไอริสดันพลั้งมือฆ่าเจ้าของบ้านพักตาย!
หนังทำท่าจะเป็นทริลเลอร์ทั่วไป ถ้าหากว่าความจริงบางอย่างไม่ถูกเปิดเผยหลังจากนั้นว่าที่แท้ ไอริส ไม่ใช่มนุษย์แต่เป็นหุ่นยนต์ แถมไม่ใช่หุ่นยนต์ธรรมดา แต่เป็นหุ่นยนต์คู่รักที่ถูกตั้งโปรแกรมให้รัก และภักดีกับเจ้าของอย่างจอชแต่เพียงผู้เดียว
มหกรรมบ้าบอหลังจากนั้นคือสถานการณ์หนีตายของ ไอริส หรือหุ่นยนต์คู่รักของจอช ซึ่งส่วนตัวคิดว่าความสนุกของเรื่องมันก็ช่วงนี้แหละ ช่วงที่หุ่นยนต์อย่างไอริสใช้ทุก feature ที่มีหนีตายการไล่ล่าของมนุษย์
เราว่าเสน่ห์ของเรื่องคือแนวคิดที่สร้างสรรค์และแปลกใหม่ ร่วมสมัยด้วยประเด็น AI ที่ยังเป็นที่ถกเถียง ซึ่งเราอาจเคยดูหนังไซไฟที่มีตัวละครเป็นหุ่นยนต์มาหลายเรื่อง แต่แทบไม่มีเรื่องไหนที่หุ่นยนต์ปลอมตัวเป็นมนุษย์ได้แนบเนียนขนาดนี้ อย่างน้อยๆ ก็ช่วงแรกๆ ของเรื่อง
ยิ่งไปกว่านั้น หนังยังเล่นสนุกกับ feature และข้อจำกัดต่างๆ ของหุ่นยนต์ หรือ AI ได้อย่างน่าสนใจ ส่วนตัวคิดว่ามันครีเอทดีที่ตัวละครหุ่นยนต์นี้จะหาทางเอาตัวรอดจากสถานการณ์วิกฤตด้วยการใช้ feature และข้อจำกัดของตัวเองให้เป็นประโยชน์ ซึ่งที่มันเซอร์ไพรส์ คือ feature ที่เราเคยคิดว่าเป็นจุดเด่นของหุ่นยนต์ กลับเป็นจุดอ่อน หรือเป็นช่องโหว่ของสถานการณ์เอาตัวรอดในครั้งนี้
...
นอกจากนั้น หนังยังเป็นตัวอย่างที่ดีของการออกแบบตัวละคร ทุกตัวมีคาแรกเตอร์ที่ชัดเจน มีปมปัญหาที่เข้มข้น จนตอนที่เราดูจบ ก็แทบไม่เหลือข้อข้องใจว่าเพราะเหตุใด ตัวละครถึงเลือกทำแบบนั้น โดยเฉพาะตัวละคร ไอริส ที่มีความเป็นมนุษย์ซ้อนอยู่ในตัวจนเราแอบคิดว่าหากเทคโนโลยีจะทำให้หุ่นยนต์เหมือนคนขนาดนี้ มันคงทั้งน่าทึ่ง และสุดหลอนไปในคราวเดียวกัน
ความผิดเดียวของ ไอริส คงเพราะ “รักและไว้ใจ” จอชมากจนเกินไป แม้ว่าจะเป็น “รักเพราะตั้งค่า” ก็เถอะ แต่มันก็กลายเป็นช่องว่างที่ทำให้มนุษย์จอมละโมบอย่างจอชวางแผนทุกอย่างขึ้นมา
เอาเป็นว่าหนังดูสนุกดี ส่วนตัวอาจจะไม่เก็ตเรื่องหุ่นยนต์จะมีความรู้สึกได้จริงๆ หรือไม่ เพราะก็เป็นเรื่องที่พิสูจน์ไม่ได้ แต่ความสนุกของเรื่องที่พยายามจะกำจัดทุกความ cliche หรือความซ้ำซากในหนังทริลเลอร์ หรือหนังไซไฟทั่วๆ ไป กลายเป็นทริลเลอร์ไซไฟที่เต็มไปด้วยสถานการณ์เลยเถิดในแบบที่คาดเดาอะไรไม่ค่อยได้ แต่ก็ไม่ดูประดักประเดิด เรื่องอื่นที่ตัวละครเป็นมนุษย์ทั้งหมดยังอาจจะเล่าได้งุนงง หรือสับสนกว่านี้
...
จนกว่าจะพบกันใหม่