น้ำตา-เสียงสะอื้นจากญาติคนงานสูญหายจากเหตุตึก สตง. แห่งใหม่ถล่ม หลายคนเฝ้ารอข่าวดีอยู่ในศูนย์พักพิงอย่างจดจ่อ เช่นเดียวกับพี่ชายแรงงานเมียนมา มาเฝ้ารอน้องชายตั้งแต่วันแรก ตราบจนนาทีนี้ยังคงมีหวัง แม้ภาพถ่ายที่ถ่ายให้น้องชายอาจกลายเป็นภาพสุดท้ายที่ได้พบกัน
เครื่องจักรหนักค่อย ๆ ตัดเหล็ก เศษปูนที่กองพะเนินเป็นภูเขาสูง จนแทบจำสภาพเดิมไม่ได้ว่าโมเดลตึกแห่งนี้คือตึกสำนักงาน สตง. แห่งใหม่ ย่านจตุจักร กรุงเทพฯ อาคารหรูหราสูงเสียดฟ้ากว่า 30 ชั้น แต่เพียงเสี้ยวนาทีหลังแรงสั่นสะเทือนจากแผ่นดินไหว ศูนย์กลางจากพม่า ส่งแรงกระเพื่อมทำให้ภาพฝันอันหรูหราตึกแห่งใหม่พังทลายลง ทับถมร่างคนงานก่อสร้างกว่า 96 ราย
จนตอนนี้ (วันที่ 3 เม.ย. 68) มีผู้สูญหายใต้ซากปรักหักพังอีก 72 ราย สำหรับหัวอกพี่ชายอย่าง “อีจะแพรท” ชาวเมียนมา เริ่มตามหาน้องชายตั้งแต่วินาทีแรก ด้วยทักษะการเป็นช่างไม้ของ “ลาซียูโด” วัย 32 ปี ผู้เป็นน้องชาย ได้เข้ามาทำงานในตึกแห่งนี้แล้วประมาณ 3 เดือน พร้อมแบกความหวัง วาดฝันจะกลับไปแต่งงานสร้างครอบครัวที่บ้านเกิด
...
“อีจะแพรท” ผู้เป็นพี่ชายชาวเมียนมา เล่าระหว่างมาตามหาน้องบริเวณตึกถล่มว่า มาตามหาน้องชายตั้งแต่วันที่ 28 มี.ค. ที่ผ่านมา ผ่านมากว่า 6 วัน โดยวันเกิดเหตุน้องชายที่เป็นช่างไม้ได้ขึ้นไปทำงานชั้น 29 โดยเพื่อนน้องที่รอดมาได้เพราะทำงานบริเวณถนนด้านหน้าตึก
“น้องชายเข้ามาทำงานในไทยได้ 8 ปี แต่มาทำงานก่อสร้างที่ตึก สตง. แห่งใหม่ได้แค่ 3 เดือน การมาทำงานที่นี่น้องชายมีความหวัง หลายครั้งเห็นภาพน้องมีความสุขในการอัดวิดีโอในโลกโซเชียล”
วันเกิดเหตุได้โทรหาน้องชาย แต่ไม่ได้รับสาย จากนั้นมีการโทรตามถึงเที่ยงคืน โดยญาติที่พม่าก็ช่วยกันโทรหา แต่ไม่ติด จากนั้นได้พยายามค้นหาผ่านเฟซบุ๊กของเพื่อนน้องด้วยการทักไปหา เพื่อถามหาว่าได้เจอน้องชายหรือไม่ แต่ทุกคนบอกว่าไม่เจอ
ตอนแรกที่รู้ว่าน้องสูญหาย รู้สึกเสียใจมาก ก่อนหน้านี้คุยกันว่าอยากให้เก็บเงิน จะได้กลับพม่าเพื่อแต่งงานสร้างครอบครัว เพราะเจอกันครั้งสุดท้าย ยังได้ไปเที่ยววันหยุดด้วยกันที่ตลาดคลองเตย และถ่ายภาพให้น้องที่โบสถ์แห่งหนึ่ง ซึ่งภาพนี้กลายเป็นภาพสุดท้ายที่ถ่ายให้น้อง เพราะสื่อต่าง ๆ นำภาพนี้ไปเผยแพร่ว่าน้องยังติดอยู่ด้านในตึกถล่ม
“ภาวนาว่าไม่อยากให้น้องชายอยู่ในซากตึก หากเป็นไปได้อยากให้มีคนช่วยเขาไว้ จะเป็นข่าวดีที่สุดของครอบครัว ยิ่งตอนเดินทางมายังจุดเกิดเหตุ เห็นตึกที่ถล่มมีเศษปูน เหล็กกองทับถมสูง รู้สึกใจหาย เกิดคำถามในใจว่าน้องชายเรายังมีชีวิตอยู่หรือไม่”
หลังเกิดแผ่นดินไหว ได้ตามหาน้องชายจนถึงวันนี้ ไม่ได้ทำงาน แม้ต้องแบกรับภาระค่าใช้จ่าย ตอนนี้ไม่ได้คาดหวังเรื่องค่าแรงในการทำงานแล้ว ขอเพียงให้น้องชายมีชีวิตรอด เพราะทุกนาทีเรายังมีความหวังเสมอ
ขณะนี้ไม่ต้องการให้ภาครัฐไทยช่วยเหลือเรื่องรายได้ ขอให้ค้นหาน้องชายให้เจอร่างก็พอ ถ้าน้องยังมีชีวิตอยู่ อยากบอกว่า ขอให้น้องชายสุขภาพแข็งแรง ได้กลับไปเจอพ่อแม่ หวังแค่อยากได้ยินชื่อน้องชายว่าเป็นผู้รอดชีวิต ทุกคนในครอบครัวไม่ได้หวังอะไรไปมากกว่านี้
...
“เราในฐานะพี่ชาย พยายามบอกพ่อกับแม่ที่เมียนมาว่าทุกคนกำลังช่วยกันหาน้อง โดยวิดีโอคอลไปหาแทบทุกวัน ให้ทุกคนเห็นว่ากำลังค้นหากันแทบไม่ได้พักผ่อน”
ถ้าน้องชายรอดชีวิตกลับมาได้ ผมจะให้เขากลับไปอยู่กับพ่อแม่ที่พม่า เราจะรอจนกว่าเจอน้องชาย แต่ถ้าสุดท้ายแล้วค้นหาไม่เจอ ผมต้องเดินทางกลับพม่าคนเดียว โดยที่ไม่มีน้องชาย
มาถึงตอนนี้ต้องขอขอบคุณรัฐบาลไทยที่ช่วยเหลือแรงงานพม่า และญาติที่มาติดตามผู้สูญหาย เราทุกคนยังคาดหวังว่าจะเจอผู้รอดชีวิต แม้ตอนนี้ผ่านมาแล้วหลายวันก็ตาม
...